Jelenia Góra, dnia 24 listopada 2020 r.
Trybunał Narodowy
58-506 Jelenia Góra, Działkowicza 19
Nr KRS 0000686478; NIP 6112782086
REGON 367795191; Tel. 791830093
sekretariat@trybunal-narodowy.pl
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze
II Wydział Karny
Stanowisko / wniosek
Mając na uwadze zasadę udziału czynnika społecznego w procesie karnym (art. 3 k.p.k.), składamy skargę na przekroczenie uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych i wnosimy o umorzenie postępowania karnego m.in. przeciwko panu Ryszardowi Hołowatemu, sygn. akt II K 1045/19, ze względu na negatywne przesłanki procesowe.
Pan Ryszard Hołowaty w postępowaniu karnym, sygn. akt II K 1045/19, został oskarżony o czyn z art. 160 k.k.
Art. 160. KK – Narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
§ 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące niebezpieczeństwo.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Jest to bardzo poważne oskarżenie i wstępna kontrola aktu oskarżenia nakładała na Przewodniczącego wydziału oraz Prezesa sądu obowiązek sprawdzenia czy odpowiada on warunkom formalnym, czy zawiera niezbędne elementy aktu oskarżenia w postaci DOWODÓW rzeczowych potwierdzających czyn zarzucany, czy nie zachodzą przesłanki umorzenia postępowania.
§ 277. Wstępna kontrola aktu oskarżenia
Art. 337. KPK – Kontrola formalna aktu oskarżenia
§ 1. Jeżeli akt oskarżenia nie odpowiada warunkom formalnym wymienionym w art. 119 elementy pisma procesowego, art. 332 elementy aktu oskarżenia, art. 333 dodatkowe elementy aktu oskarżenia lub art. 335 wniosek o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy, a także jeżeli nie zostały spełnione warunki wymienione w art. 334 przesłanie aktu oskarżenia do sądu, prezes sądu zwraca go oskarżycielowi w celu usunięcia braków w terminie 7 dni.
Art. 339. KPK – Przesłanki skierowania sprawy na posiedzenie
§ 3. Prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie także wtedy, gdy zachodzi potrzeba innego rozstrzygnięcia przekraczającego jego uprawnienia, a zwłaszcza:
1) umorzenia postępowania na podstawie art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 2-11;
2) umorzenia postępowania z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia;
Art. 17. KPK – Negatywne przesłanki procesowe
§ 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:
1) czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia;
2) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa;
3) społeczna szkodliwość czynu jest znikoma;
9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela;
11) zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie.
Art. 2. KPK – Cele postępowania karnego
§ 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:
1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności;
2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego;
3) zostały uwzględnione prawnie chronione interesy pokrzywdzonego przy jednoczesnym poszanowaniu jego godności;
4) rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie.
§ 2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne.
Art. 1. KK – Warunki odpowiedzialności karnej
§ 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.
§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.
§ 3. Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
Polskie prawo karne jest prawem karnym czynu(1); tak więc tylko czyn może być podstawą odpowiedzialności, a jego brak wyklucza konieczność zastanawiania się nad innymi warunkami ponoszenia odpowiedzialności karnej.
Art. 115. KK – Czyn zabroniony
§ 1. Czynem zabronionym jest zachowanie o znamionach określonych w ustawie karnej.
Sąd orzeka w oparciu o trzy rzeczy: DOWODY, przepisy i sumienie.
Fundamentalną sprawą, jest sprawdzenie czy zrealizowane zostały etapy stosowania prawa i czy nie zostało naruszone prawo do rzetelnego procesu sądowego (Art. 6 EKPCz).
- Ustalenie stanu faktycznego. Decyzja dowodowa;
Zważyć należy co następuje.
Mając na uwadze zasady działania organów państwa, praworządności i obowiązku przestrzegania prawa oraz faktu, że podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne, wyjaśnić należy wyczerpująco: czy była skarga uprawnionego oskarżyciela, czy ściganie nastąpiło na wniosek pokrzywdzonego, wskazanie i przesłuchanie pokrzywdzonych, czy zdarzenie przestępne w ogóle miało miejsce, czy kwalifikacja prawna czynu jest właściwa i czy zaistniało bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Należy wskazać DOWODY materialne potwierdzające fakt i okoliczności czynu zarzucanego. Sąd nie dysponuje takimi dowodami.
Dowodem potwierdzającym bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu może być tylko i wyłącznie ekspertyza biegłego sądowego w zakresie prawa budowlanego, stwierdzająca, że w określonym dniu zdarzenia z kamienicy przy ul. Grunwaldzkiej 60 w Jeleniej Górze leciały cegły, dachówki, bądź szyby i spadły komuś na głowę powodując szkody. Musi być pokrzywdzony, oględziny miejsca, osoby, rzeczy. Sam fakt braku tynku na ścianie, nie jest obiektywną przesłanką postawienia komukolwiek zarzutu z art. 160 k.k.
Gdyby brak tynku na budynkach był wystarczającą okolicznością do wniesienia aktu oskarżenia o bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, to Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze nie miałby nic innego do roboty, jak prowadzić kilkaset procesów karnych o przestępstwo z art. 160 k.k.
W naszym przekonaniu proces karny przeciwko panu Ryszardowi Hołowatemu jest naciągany, sfingowany, akt oskarżenia nie spełnia wymogów formalnych, nie wskazuje okoliczności potwierdzających czyn zarzucany, jest przekroczeniem uprawnień. Czynu zarzucanego nie popełniono.
Zasada in dubio pro reo wyrażona jest w art. 5 § 2 Kodeksu postępowania karnego i jest ona ściśle powiązana z zasadą domniemania niewinności. Istotą tej zasady jest to, iż wątpliwości nie dające się usunąć w drodze czynności dowodowych sąd musi rozstrzygać na korzyść oskarżonego.
Mając na uwadze powyższe, postępowanie należy umorzyć.
PREZES
Trybunału Narodowego
Grzegorz Niedźwiecki