Umyślne oszustwa sądowe

 

Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy – art. 776 k.p.c.

 

I. Tytuł wykonawczy I C 1062/08 Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 3 września 2008 r., pkt. I. – czynność zastępowalna:

zobowiązuje pozwanego Grzegorza Niedźwieckiego do zamieszczenia na stronie internetowej http://www.jelonka.com w terminie 14 dni od uprawomocnienia się wyroku oraz w tygodniku „Nowiny Jeleniogórskie” i tygodniku „Jelonka.com” w terminie 1 miesiąca od uprawomocnienia się wyroku przeprosin o następującej treści „Przepraszam FM „Ligęza” Spółka z o.o. z siedzibą w Jeleniej Górze za to, że w umieszczonej na stronach serwisu internetowego http://www.jelonka.com oraz na prowadzonym przez pozwanego blogu internetowym http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/ z dnia 23 lutego 2007r w notatce zatytułowanej „Nie kupujcie auta u Ligęzy” zawarłem całkowicie nieprawdziwe informacje, które w rzeczywistości nie miały pokrycia ze stanem faktycznym w sprawie i nie były potwierdzone jakimikolwiek dokumentami”

II. Przepis art. 1049 k.p.c. – czynności, które mogą wykonać inne osoby:

§1.Jeżeli w samym tytule egzekucyjnym nie postanowiono, że w razie niewykonania przez dłużnika w wyznaczonym terminie czynności, którą może wykonać także inna osoba, wierzyciel będzie umocowany do wykonania tej czynności na koszt dłużnika – sąd, w którego okręgu czynność ma być wykonana, na wniosek wierzyciela wezwie dłużnika do jej wykonania w wyznaczonym terminie, a po bezskutecznym upływie terminu udzieli wierzycielowi umocowania do wykonania czynności na koszt dłużnika. Na żądanie wierzyciela sąd przyzna mu sumę potrzebną do wykonania czynności. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

III. Wniosek wierzyciela z dnia 8 grudnia 2015 r. (datowany 26 listopada 2015 r.) o ponowne wezwanie dłużnika do wykonania czynności, wskazujący jednoznacznie:

Wnoszę o wezwanie dłużnika Grzegorza Niedźwieckiego do wykonania zobowiązania (…sąd, w którego okręgu czynność ma być wykonana, na wniosek wierzyciela wezwie dłużnika do jej wykonania w wyznaczonym terminie – art. 1049 k.p.c.).

W razie ponownego niewykonania przez dłużnika czynności – wnoszę o zastosowanie środków w celu wyegzekwowania obowiązku nałożonego na dłużnika prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze, sygn. akt I C 1062/08 (…po bezskutecznym upływie terminu udzieli wierzycielowi umocowania do wykonania czynności na koszt dłużnika – art. 1049 k.p.c.).

IV. Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2006 r., III CZP 23/06:

1. Obowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c.
2. Sąd jako organ egzekucyjny jest związany wnioskiem wierzyciela co do wskazanego sposobu egzekucji.

V. Postanowienie z uzasadnieniem Sądu Okręgowego w Elblągu z 2013-02-28, sygn. akt I Cz 94/13 – oddalające zażalenie wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji świadczenia niepieniężnego w trybie art. 1050 k.p.c.

 

Ostrzeżenie do Prezesa Sądu Okręgowego

 

Obraza przepisów prawa procesowego art. 1049 k.p.c. w zw. z art. 1050 k.p.c. i wypaczenie zasady dyspozycyjności (rozdwojenie jaźni sędziów jeleniogórskich):

Dowolne orzeczenie II Cz 675 17

Dowolne orzeczenie II Cz 675 17 2

Dowolne orzeczenie II Cz 675 17 3

Dowolne orzeczenie II Cz 675 17 4

Dowolne orzeczenie II Cz 675 17 5

 

• Lustrzana sprawa w sądach małopolskich (Sąd Rejonowy w Bochni – I Co 563/05, I Co 508/06 i Sąd Okręgowy w Tarnowie) trwała od 25 listopada 2005 r. do 15.01.2007 r., czyli czternaście miesięcy i została merytorycznie, rzetelnie, w oparciu o właściwe przepisy prawa (art. 1049 k.p.c.) zakończona.

Wierzyciel złożył wniosek o wezwanie dłużnika do wykonania czynności we właściwym trybie, czyli art. 1049 k.p.c., a Sąd Rejonowy w Bochni oddalił wniosek wierzyciela twierdząc, że czynność opublikowania określonej treści w mediach publicznych podlega egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c. (co powielają jedenaście lat sądy jeleniogórskie), bo jest to czynność niezastępowalna. Wierzyciel złożył zażalenie i Sąd Okręgowy w Tarnowie powziął wątpliwości co do tej kwestii i skierował zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy. Sąd Najwyższy podjął uchwałę III CZP 23/06, podzielając wątpliwości sądu drugiej instancji i stanowisko wierzyciela, podważając zasadność oddalenia wniosku wierzyciela przez Sąd Rejonowy w Bochni. Wobec powyższego Sąd Okręgowy w Tarnowie uchylił postępowanie sądu pierwszej instancji i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia. Sąd Rejonowy w Bochni nabrał pokory i uwzględnił wniosek wierzyciela oparty o art. 1049 k.p.c., w trybie czynności zastępowalnej. Wilk syty i owca cała. Roszczenie egzekucyjne zostało zgodnie z literą prawa zmaterializowane.

Informacja publiczna z Sądu Rejonowego w Bochni

Informacja publiczna z Sądu Okręgowego w Tarnowie

 

• Lustrzana sprawa w sądach warmińsko-mazurskich (Sąd Rejonowy w Ostródzie – I Co 2801/12 i Sąd Okręgowy w Elblągu – I Cz 94/13) trwała od 14 stycznia 2013 r. do 27.03.2013 r., czyli dwa miesiące i została merytorycznie, rzetelnie, w oparciu o właściwe przepisy prawa zakończona.

Wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji w trybie art. 1050 k.p.c., uważając że czynność zobowiązań wykonania świadczeń niepieniężnych jest czynnością niezastępowalną (tak jak / wbrew zasadzie dyspozycyjności, autonomii praw prywatnych / traktują to jedenaście lat sądy jeleniogórskie). Sąd Rejonowy w Ostródzie, mając jednoznaczną wykładnię prawa ustanowioną w dniu 28 czerwca 2006 r. przez Sąd Najwyższy, oddalił wniosek wierzyciela, wskazując, że jest to czynność zastępowalna i podlega wyłącznie egzekucji w trybie art. 1049.k.p.c. Wierzyciel złożył zażalenie, które oddalił Sąd Okręgowy w Elblągu z mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. Sąd pierwszej instancji zwrócił tytuł wykonawczy i wniosek wierzycielowi. Tak zakończyło się postępowanie, zgodnie z literą prawa. Krótko i na temat. Na obstrukcję, uporczywe nękanie i wymuszenia rozbójnicze, na nadużycie prawa podmiotowego, nie ma miejsca w państwie prawnym. Nie ma zgody w sądach szanujących zasady współżycia społecznego oraz art. 7 konstytucji. Koszty ponosi niepokorny wierzyciel, który chce upokarzać dłużnika, a nie zmaterializować roszczenie procesowe i uzyskać zadośćuczynienie.

Informacja publiczna z Sądu Rejonowego w Ostródzie

Informacja publiczna z Sądu Okręgowego w Elblągu

 

Podsumowanie

Związanie sądu wnioskiem wierzyciela co do wskazanego sposobu egzekucji, jest tylko zasadą dyspozycyjności, autonomią praw prywatnych, obowiązkiem dania wolnej ręki wierzycielowi, niemożnością korygowania z urzędu wniosku, naprowadzania wierzyciela przez sąd na właściwą drogę. Sąd ma ocenić w pierwszej kolejności właściwość rzeczową, proceduralną wniosku, czy jest adekwatny, czy ma zastosowanie do przedmiotowego tytułu wykonawczego. Ryzyko decyzji, czy wierzyciel wskaże właściwy sposób egzekucji, ponosi on sam. Podstawą egzekucji jest tytuł wykonawczy.

Wniosek wierzyciela nie jest dyrektywą, nakazem bezwarunkowym wykonania egzekucji. Sąd może oddalić wniosek wierzyciela, czasem błędnie (oparty o właściwą podstawę prawną art. 1049 k.p.c.), jak to uczynił pierwotnie Sąd Rejonowy w Bochni (I Co 563/05), ale od tego jest skrupulatna druga instancja, żeby zbadać zagadnienie prawne i skorygować błędy, tak jak to uczynił Sąd Okręgowy w Tarnowie, wyjaśniając wątpliwość w Sądzie Najwyższym, III CZP 23/06.

Sąd może, a nawet powinien oddalić wniosek wierzyciela, jeśli wskaże niewłaściwy sposób egzekucji (w trybie art. 1050 k.p.c.), tak jak to uczynił Sąd Rejonowy w Ostródzie (I Co 2801/12) i Sąd Okręgowy w Elblągu (I Cz 94/13), podpierając się obligatoryjną uchwałą SN III CZP 23/06.

Niestety sąd pierwszej i drugiej instancji w Jeleniej Górze, nie kieruje się wykładnią, literą prawa, etyką, ekonomiką postępowania i obowiązującym porządkiem prawnym, tylko uchwala własne prawo. Niespójnie, nielogiczne i represyjne.

 

Jeleniogórskie, niezawisłe gangsterstwo, trwa już jedenaście lat. W piątek, 16 lutego 2018 roku, wtargnęło do mnie czterech policjantów w cywilu i przywłaszczyło mienie w postaci komputera będącego własnością federacji Trybunał Narodowy. To jest żałosne. Nie radzą sobie i używają coraz bardziej wyrafinowanych metod. Zamiast postępować zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym i zakończyć ten cały cyrk, tą parodię prawa, to ośmieszają się, stosując prawo zastraszania, prawo państwa w państwie.

Na podstawie nowych, powyższych środków dowodowych, złożyłem w dniu 1 lutego 2018 r. wnioski o wznowienie postępowań: oddalenia zażalenia na bezpodstawną grzywnę (II Cz 675/17) i odrzucenie skargi na przewlekłość postępowania (II S 22/17). Tak długo, jak długo nie przerwą represji i nie wyleczą się z obstrukcji, nie wyprostują niezgodnych z prawem orzeczeń, tak długo ciążył będzie na nich zarzut przestępstw stalinowskich.

 

Sprawa powinna być w dwa miesiące zakończona (vide SO Elbląg I Cz 94/13), a trwa jedenaście lat. Kto tu kogo znieważa[1]?

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil”

[1]

Opis stanu faktycznego

Dziesięć lat tortur na spreparowanej kartce papieru

Wykaz postępowań sądowych w pokłosiu niczego

 

Art. 304. Obowiązek zawiadomienia o przestępstwie

Dz.U.2017.0.1904 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego

§1. Każdy, dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję. Przepisy art. 148a zamieszczanie danych osób uczestniczących w czynności oraz art. 156a udostępnianie danych lub oryginałów dokumentów z załącznika adresowego stosuje się odpowiednio.

§2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.