Obowiązek usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych, polegający na złożeniu przez dłużnika oświadczenia odpowiedniej treści w formie ogłoszenia, podlega egzekucji na podstawie art. 1049 k.p.c.
Wierzyciel nie ma możliwości wyboru sposobu egzekucji, w odniesieniu bowiem do konkretnego świadczenia w zasadzie zawsze właściwy jest tylko jeden sposób egzekucji i on powinien zostać wskazany we wniosku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1988 r., III CRN 429/88, OSNCP 1991, nr 1, poz. 11).
Jeżeli sąd jako organ egzekucyjny, po rozpoznaniu sprawy na skutek wniosku wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji w celu wykonania czynności objętej tytułem wykonawczym, dojdzie do przekonania, że zasadna jest egzekucja z innej podstawy prawnej, niż tego żądał wierzyciel, to tenże sąd stosuje środki przymuszające przewidziane we właściwym przepisie, bez względu na treść wniosku wierzyciela.
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1988 r., III CRN 429/88
http://prawo.legeo.pl/prawo/iii-crn-429-88/
W sprawie niniejszej wierzyciele składali kilka wniosków o egzekucję w trybie art. 1050 § 1 k.p.c. i Sąd Rejonowy je uwzględnił, jednakże mimo ostatniego wniosku o egzekucję z art. 1050 § 1 k.p.c. Sąd Rejonowy przeprowadził egzekucję z art. 1049 § 1 k.p.c., a Sąd Wojewódzki rozpoznając zażalenie podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, tylko zmieniając zaskarżone orzeczenie, odrzucił wniosek wierzycieli o egzekucję z art. 1050 § 1 k.p.c.
Sąd nie jest związany wnioskiem wierzyciela, tylko moralnym i prawnym obowiązkiem załatwienia sprawy. Sędziowie nie mogą czynić zła, tylko mają naprawiać świat.
Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 20 grudnia 1988 r. (III CRN 429/88) nie kwestionuje możliwości zmiany trybu egzekucji z art. 1050 § 1 k.p.c., jeżeli uzna, że w sprawie zasadna jest egzekucja z art. 1049 § 1 k.p.c., w sytuacji oczywiście gdy czynność jest prosta, zastępowalna. Kwestionuje tylko odrzucenie środka zaskarżenia wierzyciela przez Sąd Wojewódzki i traktowanie orzeczenia sądu niższej instancji jako nieistniejące. Nakaz sądowy wykonania czynności istnieje i musi być wykonany, dlatego SN przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Tytuł wykonawczy dotyczył nakazu obniżenia budynku gospodarczego dłużników, rozebranie (obniżenie) o 1,5 m i likwidację piętra. Orzeczenie w tej materii jest prawomocne i pytanie tylko, kto tą czynność może wykonać. Sprawa nie jest prosta, jak uznał Sąd Rejonowy w Tczewie i Sąd Wojewódzki w Gdańsku, bo nie dotyczyła obniżenia murku na miedzy, tylko wkroczenia na nieruchomość dłużnika i przestawiania mu ścian. Dostęp do prywatnych działek, ingerencja w technologię, sposób remontu i w koncepcję architektoniczną, nie jest czymś constans. Tej czynności budowlanej, egzekucji, nie zaprojektował precyzyjnie sąd, nie ujął jednoznacznie w orzeczeniu, bo tego się nie da zdefiniować. To byłaby ingerencja w uprawnienia i swobodne sfery twórcze.
Diametralnie inna sytuacja jest w postępowaniach egzekucyjnych ze sprawy I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16). Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze I Wydział Cywilny w wyroku z dnia 3 września 2008 roku określił jednoznacznie jaki tekst i gdzie ma się ukazać. Sprecyzował go jednoznacznie. Nie zobowiązał dłużnika do zamieszczenia przeprosin na stronie internetowej http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/ i strzelił sobie gola do własnej bramki. Wyklucza to bowiem, uznanie czynności wymienionej w pkt. I wyroku jako czynność niezastępowalną, bo nie uzależnia wierzyciela od wykonania tej czynności od wejścia na bloga Grzegorza Niedźwieckiego. Nie uzależnia nawet otrzymania zadośćuczynienia od znania hasła na bloga. Nie ma problemu co do konstrukcji tekstu „sądowych przeprosin”. Czynność jest w pełni zastępowalna i ma tu zastosowanie art. 1049 k.p.c. (vide uchwała SN – III CZP 23/06). Stosowanie reliktowego, nieskutecznego, barbarzyńskiego art. 1050 k.p.c. jest nadużyciem prawa podmiotowego (art. 5 k.c., art. 6 k.p.c. oraz art. 2, 32 i 45 konstytucji, a także art. 14 EKPCz, czy art. 14 MPPOiP), jest uporczywym nękaniem Grzegorza Niedźwieckiego i stałą próbą upokorzenia.
http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/2016/11/16/poklosie-niczego/
Grzegorz Niedźwiecki „Nil”, 58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19