Zadałem funkcjonariuszom organów państwa i organizacjom społecznym następujące pytanie jako prezes organizacji pozarządowej i w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej:
- Czy można wydać wyrok skazujący bez ustalenia zdarzenia faktycznego, w związku z którym rzekomo dopuszczono się zarzucanego czynu przestępnego?
- Innymi słowy – czy można wydać w Polsce wyrok skazujący bez przyczyny?
Nie otrzymałem odpowiedzi na to pytanie lub informację, że „Zgodnie z art. 6 przywołanej ustawy przedmiot Pana wniosku nie stanowi informacji publicznej. W myśl przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej organ jest zobowiązany do udzielenia informacji, ale tylko takiej która znajduje się w jej posiadaniu i która jest wykorzystywana przez organ do realizowania powierzonych mu prawem działań.”
Przecież ta wiedza i ta informacja znajduje się w posiadaniu organów (MS, PK, RPO, KRS, IPN, CBA, CBŚ, NIK, UOKiK…) i jest wykorzystywana przez organ do realizowania powierzonych mu prawem działań, oskarżeń wyroków, obrony. Funkcjonariusze publiczni organów państwa decydują w oparciu o ustanowione akty prawne i muszą legitymizować swoje działania, a nie podejmować tajemnicze, arbitralne decyzje. Mają służyć społeczeństwu, wyjaśniać, gwarantować prawa człowieka i prawa demokracji, a nie zbywać ludzi i dowolnie postępować.
Zadam teraz to pytanie ludzkim językiem.
- Jak ktoś zostanie oskarżony o to, że ukradł motor z garażu przy ul. Działkowicza 8 w Jeleniej Górze, a prokuratura stwierdzi, że ten motor stoi w tym garażu, to oskarżony (pomijając ustalenie sprawcy) zostanie skazany za kradzież czy nie?
- Jeśli ktoś zostanie oskarżony o to, że zamieścił w konkretnej Gazecie Wyborczej artykuł zniesławiający mieszkańca ul. Paderewskiego 56b w Jeleniej Górze, a sąd wejdzie w posiadanie tego numeru Gazety Wyborczej i ustali, że nie ma tam wskazanego artykułu z treścią zniesławiającą kogokolwiek, to oskarżony (i wydawca) zostanie skazany z art. 212 § 2 kk czy nie?
Moim zdaniem żeby móc kogoś skazać za kradzież znaczków z muzeum i podłożenie w ich miejsce falsyfikatów, to trzeba najpierw stwierdzić taki fakt, ustalić takie zdarzenie. Trzeba wejść do muzeum, zajrzeć do kartonu, wyjąć zbiór znaczków, dokonać ekspertyzy i stwierdzić, że są to falsyfikaty. Wówczas można przystąpić do dokładnego ustalenia sprawców i osądzenia. Gdyby się okazało, że w muzeum były oryginały, to by znaczyło, że kradzieży nie było i nikt nie byłby osądzony. Prawda czy fałsz?
W jakim kraju, w jakim ustroju my żyjemy? Zadaję jako dziennikarz, jako prezes organizacji społecznej, jako obywatel, proste pytanie: czy można w Polsce skazać oskarżonego po stalinowsku, bez przyczyny? Chyba ta informacja nie jest objęta tajemnicą państwową i nie jest zagrożeniem dla obrony państwa polskiego? Funkcjonariusz publiczny musi społeczeństwu wyłożyć fundamentalną zasadę prawną (art. 1 § 1 k.k.). Udzielić członkom wspólnoty informacji w kategoriach prawdy i fałszu. Czy można skazać bez przyczyny? Czy można skazać za kradzież roweru jeśli rower nie zginął? Czy można skazać za zabicie jak człowiek żyje? Czy można skazać za zamieszczenie czegoś jak nie ustalono takiego zdarzenia?
Będę wdzięczny za udzielenie odpowiedzi. Zadaję te pytania dla dobra wspólnego, w interesie narodu.
W demokratycznym państwie “prawa”, gdzie przestępcy w togach – grasują bezkarnie.
Drugi co do wielkości budżet w kraju ( ok. 400 mld. zł. roczny obrót 30-35 mld. zł. ) w rękach zorganizowanej grupy przestępczej – bez kontroli z zewnątrz.
Afera Amber – Spółdzielnie Mieszkaniowe jest większa od Afery Amber – Skoki. Porównywalna ( może ) do Afery Amber – WSI Komorowski i spółka.
Żadne ugrupowanie nie jest zainteresowane wyjaśnieniem i ukaraniem winnych.
temidacontrasm.info/nicsieniezmienilo
PROSZĘ PODPISZ I PRZEŚLIJ DALEJ:
http://www.citizengo.org/pl/37589-petycja-o-reforme-spoldzielczosci-mieszkaniowej-w-polsce
Ustalenie zdarzenia faktycznego
Stan rzeczy – realny lub tylko możliwy stosunek jakichś obiektów, korelat semantyczny zdania sensownego (prawdziwego lub fałszywego). Stan rzeczy, który ma miejsce to fakt.
Stan rzeczy – układ faktów tworzących sytuację w danym czasie.
Fakt – zaistniały stan rzeczy, a w rozumieniu potocznym wydarzenie, które miało miejsce w określonym miejscu i czasie. W tym sensie faktem nie może być zdarzenie, które nie miało jeszcze miejsca, można jednak mówić o przewidywaniu przyszłych faktów – czyli zdarzeń które najprawdopodobniej się wydarzą. Zdarzenia te jednak stają się faktami dopiero wtedy, gdy się już wydarzą.
Rzeczywistość – w znaczeniu potocznym to „wszystko, co istnieje”.
Prawda – według klasycznej definicji właściwość sądów polegająca na ich zgodności z faktycznym stanem rzeczy, których dotyczą. W potocznym rozumieniu jest to stwierdzenie w formie zdania oznajmiającego, wyrażone o określonym fakcie, tak jak ma czy miało to miejsce w rzeczywistości.
Zdarzenie prawne – zdarzenie pociągające za sobą powstanie, zmianę lub rozwiązanie stosunku prawnego. Powstanie, zmiana lub rozwiązanie stosunku prawnego są określane jako skutki prawne. Zdarzeniem prawnym jest każde zdarzenie, które wywołuje skutki prawne – zależne lub niezależne od ludzkiej woli. Zdarzenia zależne od woli człowieka nazywane są działaniami (np. zawarcie związku małżeńskiego, zawarcie umowy o pracę). Zdarzenia prawne niezależne od ludzkiej woli, jak np. śmierć czy zdarzenia wynikające z działania sił przyrody, występują rzadziej niż działania zależne od ludzkiej woli.
Zdarzenia prawne – każde zdarzenie faktyczne wywołujące z mocy przepisu prawa skutek prawny. Jest ono niezależne od woli ludzkiej (upływ czasu, śmierć), jeśli jest jednak wynikiem woli ludzkiej, to jest działaniem. Spośród działań ludzkich można wyodrębnić czynności prawne.
Stosowanie prawa – określenie przez upoważniony organ państwowy konsekwencji (skutków) prawnych pewnego stanu faktycznego. Wynikiem stosowania prawa jest sformułowanie konkretnych i indywidualnych norm, opartych na generalnych i abstrakcyjnych normach wchodzących w skład danego systemu prawnego.
Ustalenie stanu faktycznego, czyli zebranie materiału dowodowego o faktach, z którymi mają być wiązane skutki prawne.
Ustalenie zdarzenia faktycznego to ustalenie rzeczywistego stanu rzeczy, faktów zaistniałych w rzeczywistości, w oparciu o niezbity materiał dowodowy, o prawdę materialną. Ustalenie ojcostwa uzyskuje się poprzez wynik badania DNA. Ustalenie zamieszczenia zniesławienia w internetowym środku masowego komunikowania uzyskuje się poprzez wejście na daną stronę internetową wraz z notariuszem i spisanie protokołu lub poprzez zabezpieczenie dysku komputerowego podejrzanego przez policję. Ustalenie czy dany wydruk artykułu pochodzi ze wskazanej strony internetowej uzyskuje się poprzez ekspertyzę biegłego sądowego w zakresie informatyki i technologii internetowych. Ustalenie sprawcy, to już określenie tożsamości osoby oskarżonej, stwierdzenie działania i podmiotu. Ciężar dowodu spoczywa na oskarżycielu, a sąd ma obowiązek prawny dowodowo, materialnie i bezstronnie to ocenić. Nie może wyrokować dowolnie, arbitralnie, na domniemaniach. A jeśli to robi i jeszcze umyślnie, to jest stalinowski sędzia. Będzie ciążył na nim zarzut obrazy prawdy materialnej i niedopełnienia obowiązku, lub zaniechania należytej staranności w wykonywaniu obowiązków służbowych.